Λίγο η ζέστη, λίγο οι πολιτικές εξελίξεις, λίγο οι φωτιές, όχι δηλαδή ότι χρειαζοταν και πολύ, τα ΜΜΕ εξαφάνισαν το θέμα των τροχαίων εγκλημάτων παντελώς από την θεματολογία τους. Παραδόξως αυτά συνέχισαν να συμβαίνουν όπως πάντα.
Οι αγωνιώδεις κραυγές δημοσιογράφων και πολιτικών για το μέλλον της χώρας (κάποιος έβαλε ακόμα και τα κλάματα) δεν αφορούσαν σε καμία περίπτωση και τα τροχαία μια και αυτά είχαν να κάνουν με το παρόν. Και αυτοί οι άνθρωποι αγωνιούν για το μέλλον…
Πάνω από 40.000 νεκροί από τροχαία από το 1990 μέχρι την έναρξη των μνημονίων είναι κάτι που δεν έχει ιδαίτερη σημασία. Η ζωή έχει διαφορετική αξία ανάλογα με το ποιός και με το με ποιον τρόπο την αφαιρεί. Τα θύματα των τροχαίων εγκλημάτων δεν αναγνωρίζονται σαν τέτοια. Είναι τα θύματα της «κακιας ώρας» (για τους δράστες, τους συνηγόρους τους, για τους απολογητές του έμπλεου ψυχοπαθολογίας συστήματος οδικής κυκλοφορίας) και της «αμέλειας» (για…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 864 επιπλέον λέξεις
"Δημόσιος Χώρος Γ. Ρέντζος" 