«Ρωμαίος και Ιουλιέττα» στο δημόσιο χώρο…
Χθες απολαύσαμε για μια ακόμα φορά στη ζωή μας (εμείς, όσοι το πρωτοείδαμε έφηβοι τότε και εικοσάρηδες) το «Γουέστ Σάιντ Στόρυ», στο «Μέγαρο», σε θεατρική παράσταση, με ζωντανή συνοδεία από τη θαυμαστή αθηναϊκή «Καμεράτα». Μια ιστορία της πόλης, των νέων και των ανθρώπων της μετανάστευσης.
Το 1961 ο κόσμος είχε μάθει τι ήταν η «West Side», η Δυτική Πλευρά του νησιού Μανχάταν, κέντρου της Νέας Υόρκης, από το θεατρικό έργο West Side Story (των Arthur Laurents, Leonard Bernstein, Jerome Robbins) του 1957, που είχε στο μεταξύ δώσει τη γνωστή επιτυχημένη κινηματογραφική ταινία. Διασκευή του γνωστού σεξπηρικού δράματος «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», το έργο αυτό είναι μια γεωιστορία της πόλης –όπως το φανερώνει και ο τίτλος του.
Είναι και μια γεωπολιτική του δρόμου –η πρώτη-πρώτη λέξη του κειμένου του ως σκηνική οδηγία!– αυτού του χωρόχρονου των εφήβων της μεγάλης πόλης και των διεκδικήσεων του δημόσιου χώρου. Είναι ακόμα μια καθετηρίαση στο σώμα της μεγάλης ιστορικής πρωτεύουσας της παγκόσμιας μετανάστευσης. Της Νέας Υόρκης. Σε ποιον ανήκει ο δημόσιος χώρος της και οι όποιες «αλάνες» της; Στους ήδη εγκατεστημένους «Αμερικανούς» ή στους νεοαφικόμενους «καινούριους» μετανάστες, που σήμερα μεν τους παίρνουν κάποιες ελεύθερες γωνιές παιγνιγιού και άθλησης αλλά αύριο θα τους πάρουν κάποιες θέσεις εργασίας; Τα ακούμε κι εμείς αυτά…
Με πολλές μουσικές και σκηνικές πρωτοβουλίες, λοιπόν, η χθεσινη WSS ικανοποίησε τους αθηναίους θεατές – ακροατές της ενώ το ενθουσιώδες κοινό (με τόσους πολλούς νέους και όχι απλούς κυνηγούς κινηματογραφικών και μουσικών αναμνήσεων) δήλωνε συχνά-πυκνά τα αισθήματά του κατά τη διάρκεια της παράστασης. Νέα Υόρκη, WE LOVE YOU. Όπως αγαπούμε και τον νεαρό Πρεβεζάνο φίλο Ηλία Λιβιεράτο, φοιτητή Ιατρικής και βιολί στην Καμεράτα…
