Ημέρα Mνήμης θυμάτων γιατί κάποιοι με φονικό όπλο το τιμόνι κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι.
Αυτοί ζούνε (ok ίσως κάποιοι να το έχουν «πληρώσει» φυσικά και ίσως κάποιοι δεν το ήθελαν). Η ποινή τους κλασικά εξαγοράσιμη.
Μένουν πίσω οι γονείς, η οικογένεια, οι φίλοι με τον πόνο για πάντα.
Οχι, όσο γιατρός κι αν είναι ο χρόνος αυτή η απώλεια δεν αναπληρώνεται.
Χάθηκαν ζωές μωρέ ακούει κανείς;
Χάθηκαν ζωές, άλλαξαν ζωές … ΦΤΑΝΕΙ!
Πάντα στις ψυχές μας, πάντα στις καρδιές μας,λείπουν απο τη ζωή μα όχι απο το μυαλό μας!
Οχι άλλα θύματα στους δρόμους , ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί όσο κι αν εσύ προσέχεις… όλο και κάποιος ασυνείδητος παραμονεύει…!
Δεν αρκεί η συγγνώμη τους, άσε που δεν την θέλουμε!
Μάθαμε να ζούμε με την αναπηρία και τους πόνους. Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτα και μόνο να ουρλιάξω, θα με άκουγε κανείς άραγε;;;;
Φιλίζ Καντουχάρ στη μνήμη του Δ.Τ.
Αχ!
Άλλα κείμενα της
Δείτε την αρχική δημοσίευση 30 επιπλέον λέξεις
"Δημόσιος Χώρος Γ. Ρέντζος" 
Ας ακούσει κάποιος επιτέλους!!!
Μόλις γυρίζω από τη συνάντηση στο Σύνταγμα. Αποχαιρετίσαμε τους αγαπημένους με τα άσπρα μπαλόνια που πέταξαν στον ουρανό και τα δάκρυα που κύλησαν στα μάγουλα.