ΛΑΣΠΟΒΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΛΤΑ

… σε όσους είπαν «όχι» στο κώνειο της μισανθρωπίας…   

Ένα μικρό άρθρο σε ιστοσελίδα, η οποία έχει αναλάβει, με τους συνεργάτες της, λασποβολή και άλλες εργολαβίες, έφερε στην δική μας πρεβεζάνικη καθημερινότητα τον τόσο σημαντικό Βρετανό επιστήμονα Ντέιβιντ Χάρβεϊ. Ο άνθρωπος αυτός είναι πολύ γνωστός και στην Ελλάδα για τους αγώνες του στο δημόσιο χώρο, για το δημόσιο χώρο και γενικότερα για το δικαίωμα στην πόλη και την κοινωνία. Για μας ο Χάρβεϊ και το έργο του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και δράσης. Πολλοί είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν και από τις σελίδες της «Αυγής».

Ταχθήκαμε στην πολύχρονη διδασκαλική μας δραστηριότητα, με τη «ριζοσπαστική γεωγραφία» του Χάρβεϊ και άλλων δασκάλων, στην πλευρά των ταπεινωμένων και καταφρονεμένων της πόλης και της υπαίθρου. Αγωνιζόμαστε επίσης με συνέπεια στην αυτοδιοικητική μας κίνηση με ανθρώπους που αισθάνονται πως όλοι στην πόλη και στην ύπαιθρο έχουμε ανάγκη της αλληλεγγύης. Ανθρώπους που λένε όχι στο κώνειο της μισανθρωπίας. Αλληλέγγυοι με αυτούς πιστεύουμε στο ιδανικό του «δημόσιου χώρου της αλληλέγγυας πόλης». Σήμερα εγώ, αύριο εσύ. Συμφωνούν μαζί μας πως η ελληνική πόλη είναι κατεξοχήν παράδειγμα ανέντιμης επίδειξης της δύναμης του ισχυρού, του νεόπλουτου, του ανερχόμενου. Η Πρέβεζα δεν εξαιρείται από τον κανόνα. Στερεί δικαιώματα.

Πιο παλιά, στην κατάληψη που κάναμε το 2007, στο σταυροδρόμι Λεωφ. Ειρήνης – Χρ. Κοντού, βάλαμε κι εμείς το ερώτημα του Χάρβεϊ «τίνος το δικαίωμα πρέπει να υποστηρίζουμε», αφού στην Πρέβεζα «όλοι» έχουμε δικαιώματα, αλλά τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στον απλό και φτωχότερο άνθρωπο συνεχώς καταπατούνται. Μπορεί ένας ανάπηρος, μια μικρομάνα με καροτσάκι, ένας ποδηλάτης να κινηθούν άνετα στην Πρέβεζα; Μπορεί ένα παιδί να παίξει στη διαλυμένη πια γειτονιά; Όχι. Και είναι πιθανό πως αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται κοντά ή βγαίνουν από τα στρώματα «του πληθυσμού με χαμηλά εισοδήματα που εξυπηρετεί την πόλη». Ή που θερίζεται από την ανεργία. Ο Χάρβεϊ υποστηρίζει αυτό τον πληθυσμό. Κι εμείς μαζί του. Δεν τασσόμαστε με τις ελίτ, που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τις καταγγελίες μας. Δεν κοιτάζουμε ούτε αφ΄ υψηλού, ούτε από το καθρεφτάκι. Βρισκόμαστε στο δρόμο. Γινόμαστε αλληλέγγυοι και με τους τραυματισμένους των δρόμων μας και τασσόμαστε θαρραλέα απέναντι στους φονιάδες της ασφάλτου. (Δεν ξεχνάμε πως κάποιοι τούς υπερασπίστηκαν με σαφήνεια με την εισβολή τους στην Όαση, όπου κάναμε ενημέρωση για μια ασφαλέστερη πόλη, για μια δικαιότερη κοινωνία. Ντροπή τους.).

Η πόλη μας σήμερα κινδυνεύει να ξεπουληθεί κι άλλο. Τα χέρια που βρίσκονται  πάνω από την πόλη ανησυχούν. Πλοκάμια διεισδύουν παντού. Στην πρώτη σύσκεψη προεκλογικής ανασυγκρότησης (Αύγουστος 2013) με στενούς πολιτικούς φίλους, που πάσχισαν για την παράταξή μας, εκφράσαμε φόβους πως οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές αναμετρήσεις θα αναδείξουν ακόμα και στους κόλπους μας δυνάμεις ανθρωποφαγίας, λοβιτούρας, οπορτουνισμού και μίσους και βγήκαμε αληθινοί. Θα έπρεπε να είχαν ελεγθεί, όσο ήταν νωρίς, αν και δεν είναι ακόμα αργά. Ταχθήκαμε ενάντιοι στη βία από όποια εξουσία και αν προέρχεται και στο φασισμό που τον είδαμε με ανέντιμη φωτογραφική σκηνοθεσία Γιάλτας να βγαίνει από το αυγό καταδικάζοντας πρώτα την κοινωνική αλληλεγγύη, που συμβόλισαν οι δράσεις μας και για την οποία μόχθησαν οι συνεργάτες μας.

Συντρόφοι, «όχι στο κώνειο του μίσους στην πόλη μας». Πέστε άλληλέγγυα το «ναι στην Πρέβεζα».

Γιάννης Ρέντζος, Δημοτικός σύμβουλος.

Να διευκρινίσω για τον μη ενήμερο επισκέπτη-αναγνώστη πως το άρθρο που σχολιάζω εμφανίζεται με μια φωτογραφία τριανδρίας (τύπου Γιάλτας), όπου ο συγγραφέας του, ευρισκόμενος στο κέντρο, καθιστά ιδεολογικούς συνενόχους και τους εκ δεξιών και ευωνύμων, που είναι δύο σημαντικά πρόσωπα για τη πόλη και την περιφέρεια της Πρέβεζας.