ΠΡΕΒΕΖΑ: Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ Η ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΩΣ ΧΩΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Κείμενο της προεκλογικής ομιλίας που δόθηκε από το Γιάννη Ρέντζο, υποψήφιο δήμαρχο, επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Δημόσιος χώρος Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο», στις 2 Νοεμβρίου 2010, μπροστά στο ρολόι (Άγ. Χαράλαμπος)
Αγαπητοί συμπολίτες, φίλες και φίλοι,
Μια συλλογική και ανοιχτή διαδικασία οδήγησε εμάς τους υποψηφίους της ανεξάρτητης δημοτικής κίνησης «Δημόσιος χώρος Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο», εκ μέρους των οποίων σας μιλώ, ως υποψήφιος δήμαρχος, να ζητήσουμε από εσάς τους εκλογείς της δημοτικής περιφέρειάς μας, του Δήμου Πρέβεζας, να μας στηρίξετε. Γνωρίζουμε πως τόσο η εθνική κοινωνική περίσταση όσο και η δημοτική κατάσταση είναι σήμερα εξαιρετικά δύσκολες. Κατά συνέπεια η απόφαση για υποστήριξή μας, που σας ζητούμε να πάρετε, χρειάζεται περίσκεψη.
Η δημοτική μας κίνηση διάλεξε το όνομα «Δημόσιος χώρος Πρέβεζα – 
Λούρος – Ζάλογγο» για δύο λόγους. Για να δηλώσει πρώτα πως θα στραφεί κατά της απερίσκεπτης χρήσης του κοινού δημοτικού χώρου που θα έπρεπε να μοιραζόμαστε ισότιμα όλοι, σαν έδαφος ζωής και ευζωίας, παραγωγής και δημιουργίας και κοινωνικό και αστικό δικαίωμα που όμως καταπατείται και έπειτα για να ζητήσουμε την έγκρισή σας να στραφούμε με ιδιαίτερη προσοχή στη δημοτική μας ύπαιθρο που αντιπροσωπεύεται, κατά κύριο λόγο, από τους πρώην δήμους Λούρου και Ζαλόγγου και η οποία έχει υποστεί τα δεινά του αφανισμού της παραγωγικής της βάσης και της αλλοίωσης της κοινωνικής της φυσιογνωμίας.
Η Πρέβεζα αποτελεί σήμερα ένα παράδειγμα καταπάτησης εδαφών αλλά και δικαιωμάτων που συμβάλλει στη μεταφορά δημόσιου κοινωνικού και κοινοτικού πλούτου σε ορισμένους διεκδικητικούς ή προνοητικούς, είναι αλήθεια, ιδιώτες με διευκολύνσεις, πράξεις και παραλείψεις των κρατικών φορέων. Μας δόθηκε κατά το πρόσφατο παρελθόν η ευκαιρία να κάνουμε επανειλημμένες προκλητικές επισημάνσεις για την απουσία της δημοτικής αρχής και των υπόλοιπων θεσμικών οργάνων που με παρεμβάσεις τους θα μπορούσαν να είχαν βοηθήσει ώστε να μην προσφέρεται ο δημόσιος χώρος της πόλης μας σαν πεδίο αλαζονείας.
Οι πολυάριθμες φυσικές ομορφιές και τα σημαντικά ιστορικά μνημεία, παγκόσμιας αξίας, που περιμένουν ντόπιο και επισκέπτη στην πόλη και την ύπαιθρό μας, οι όλο και περισσότερες χαριτωμένες γωνιές που αναδύονται στην Πρέβεζα και την ύπαιθρο, οι φιλότιμες ιδιωτικές παρεμβάσεις με ίδρυση μοντέρνων επιχειρήσεων αλλά και καταστημάτων ευζωίας και διασκέδασης δεν είναι αρκετές για να κρύψουν τη βία και την αγριότητα της καθημερινής Πρέβεζας ως μιας «ελλαδούπολης», σαν πολλές άλλες βέβαια. Η θεσμικά αφιλόξενη περιοχή μας, που μάλιστα καταγγέλθηκε πριν μερικές μέρες με σεμνό δημοσίευμα εκλεκτού φίλου μας, πληρώνεται από το πανελλήνιο με το νόμισμα της αγνόησης της περιφέρειάς μας. Μας δίνεται συχνά η ευκαιρία να αναφερόμαστε σε σχετική πανελλήνια πανεπιστημιακή μας έρευνα με την οποία αποδεικνύεται πως οι έλληνες έφηβοι ακούγοντας «Ζάλογγο» νομίζουν πως πρόκειται για μέρος στο Μεσολόγγι και όχι για το συμβολικό βράχο στην καρδιά του νομού, που τώρα ανήκει στο Δήμο μας.
Ο απολογισμός αυτός δεν είναι γενικός και αφηρημένος ούτε γίνεται σήμερα απλά και μόνο στο πλαίσιο των επικείμενων εκλογών. Η βασική αιτία, το επίκεντρο, πρέπει να είναι η τρέχουσα διοικητική μεταρρύθμιση, ο «Καλλικράτης» που με το κλείσιμο της αυλαίας της εκλογικής αναμέτρησης θα τεθεί σε εφαρμογή, οπότε θα κληθούμε να δράσουμε και κύρια να αντισταθούμε σε ένα σκηνικό που θα είναι πρωτόγνωρο για την πόλη και την ύπαιθρο. Με τον «Καλλικράτη» θα αναδειχθούν κρατίδια σαν τα παλιά πριγκιπάτα που μπορούσαν να δοθούν για προίκα σε βασιλοπούλες μαζί με τους κατοίκους τους, τους «υπηκόους». Ετοιμάζονται και οι Πρεβεζάνοι για υπήκοοι; Ο «Καλλικράτης» αποτελεί συνέχεια της λογικής και της ηθικής του «Καποδίστρια» –λυπούμαστε βέβαια που στρεφόμαστε κατά σημαντικών ονομάτων της αρχαίας και της νεότερης ιστορίας μας – και διαπνέεται από το ίδιο κρατικίστικο δηλαδή κρατοκεντρικό και οπωσδήποτε αθηνοκεντρικό πνεύμα με την προηγούμενη μεταρρύθμιση. Αυτό δηλαδή που, κατά κύριο λόγο, περιφρονεί και απονεκρώνει τα αντανακλαστικά συλλογικής και συντονισμένης κοινοτικής δράσης στο συγκεκριμένο τόπο, καλλιεργώντας απλά την επιθυμία του καθενός μας για ιδιωτική ταχτοποίηση.
Θα μπορούσαμε άνετα να αποκαλέσουμε το πνεύμα αυτό στρατοκρατικό παρά το γεγονός πως αναλαμβάνεται και εκτελείται από πολιτικούς στην Αθήνα και τους αποκεντρωμένους συνεργάτες τους εδώ και αλλού. Η συγκεκριμένη κρατική εξουσία αντιμετωπίζει τις εστίες παραγωγής, τους βωμούς θυσίας, ζωής και ανθρωπιάς που υπήρξαν οι κοινότητές μας, τα χωριά αλλά και οι μικρές πόλεις σαν την Πρέβεζα, σαν γαίες που θα κατακτήσει και σαν εδαφικές ενότητες που απλά θα διοικήσει.
Η παρέμβαση του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου με τη διακαναλική συνέντευξη της 25ης Οκτωβρίου 2010 αποτελεί μια ιδιότυπη προσπάθεια ώστε να παραμείνουν και πάλι οι τοπικές κοινότητες δέσμιες των κεντρικών συμφερόντων που διαφεντεύουν τη χώρα και ανάμεσα σε αυτές και οι δικές μας κοινότητες της Πρέβεζας, της πόλης και των χωριών. Ο πρωθυπουργός βλέπει τη χώρα σαν ένα χάρτη. Πρόκειται για το χάρτη της μετάδοσης των αποτελεσμάτων των εκλογών από τα αθηναϊκά κανάλια. Πρόκειται για κρατική αθηναϊκή σκηνοθεσία. Γνωρίζουμε από την Ιστορία πως, όταν ο ηγεμόνας κοιτάζει το χάρτη, πέφτουν κεφάλια. Στη σύγχρονη εποχή αρκεί, σε πρώτη φάση, η εκλογική και καλπονοθευτική αναταραχή σαν και αυτή που θα γίνει σε λίγες ημέρες. Γνωρίζουμε επίσης από την Ιστορία πως οι αντιστεκόμενοι πολίτες – όσοι αντιστέκονται, γιατί δεν μπαίνουν όλοι στην αντίσταση – μάχονται «υπέρ βωμών και εστιών» για να αποτρέψουν τους κινδύνους. Πόσο όμως αντιστεκόμαστε εμείς; Και ενάντια σε ποιον; Θα εξηγηθούμε σε λίγο.
Ο «Καλλικράτης» αποτελεί μια σημαντική αλλαγή που πραγματοποιείται 
σαν εσπευσμένη κοινωνική και γεωγραφική ανασυγκρότηση της χώρας μας και του χώρου της, σύμφωνη με τα συγκεντρωμένα «ετεροδιοικητικά» και, πάντως, αντιλαϊκά συμφέροντα που φαίνεται πως εκπροσωπεί πια ο μεγάλος αστικός πολιτικός σχηματισμός που κυβερνά. Στην ίδια κατεύθυνση υπηρέτησης αυτών των συμφερόντων, η συνθλιπτική πολιτική λιτότητας που έχει επιβληθεί, το «Μνημόνιο», αποτελεί και αυτή μια μεγάλη «αλλαγή». Κρίμα στην παλιά αυτή λέξη που τόσοι και τόσοι πίστεψαν πριν τριάντα χρόνια.
Έχουμε τη βεβαιότητα πως όλα αλλάζουν για να μην αλλάξει τίποτα στις κοινωνικές, δηλαδή αντικοινωνικές, δομές εκμετάλλευσης, ιδιοποίησης, κατοχής δημόσιου πλούτου, αναπαραγωγής των ευνοημένων στρωμάτων και περιφρόνησης του συνολικού κοινού κοινωνικού συμφέροντος. Και μάλιστα, η δυσμενής οικονομική κατάσταση στην οποία θα περιέρχονται όλο και μεγαλύτερες κατηγορίες του πληθυσμού του Δήμου μας, καθιστά τον τίμιο λόγο για συντεταγμένη κοινοτική προσπάθεια και συντροφικό αγώνα «δημόσιου χώρου», εκτός τόπου και χώρου, αφού από πολλούς θα γίνει προσπάθεια να αποσπασθεί μια υπόσχεση για βραχυπρόθεσμη «ταχτοποίηση», ενώ σήμερα πρόκειται για αγώνα που σχετίζεται με τη γη μας, τα χώματά μας, τον τόπο μας και την τοπική μας πρεβεζάνικη κοινοτική ταυτότητα. Εξάλλου, τα υψηλόφρονα ιδεώδη,
της συλλογικής δράσης (αντί για το κυνήγι της ατομικής ταχτοποίησης),
της άμεσης δημοκρατίας (αντί για το μάντρωμα της δικομματοκρατίας),
της αρχαίας αγοράς (αντί για το άραγμα στην ιδιωτική καφετέρια),
με ένα λόγο, της λάμψης του «δημόσιου χώρου» (αντί για τη θολή υπόσχεση της διαφθοράς προς χάριν του «ρυμοτομούμενου»),
φαίνεται πως είναι τώρα δύσκολο ακόμα και να συζητηθούν. Ποιος μπορεί να αντισταθεί λοιπόν; Και με ποιο στόχο;
Η Πρέβεζα βρίσκεται με τις επικείμενες εκλογές αντιμέτωπη με την ίδια της την ιστορία. Μια πρεβεζάνα φίλη μάς υπενθύμισε τη μάχη στη Νικόπολη, μιλάμε για πολύ παλιά, πριν 212 χρόνια, τέτοιες μέρες, στις 12/24 Οκτωβρίου του 1798. Τα διακυβεύματα ήταν παρόμοια αλλά σε συνθήκες πολεμικής και όχι μόνο πολιτικής και οικονομικής αγριότητας. Άνδρες της τότε γαλλικής φρουράς έδωσαν έναν άνισο αγώνα κατά των στρατευμάτων του Αλή Πασά. Φαίνεται πως η βοήθεια που αναμενόταν από πρεβεζάνους δημοκράτες γαλλόφιλους, δυστυχώς δεν παρεσχέθη σε ικανοποιητικό βαθμό στη γαλλική αυτοκρατορική μονάδα. Η αφανιστική μάχη οδήγησε στην εξολόθρευσή της ενώ, όπως ξέρουμε, ο πληθυσμός της πόλης μας άρχισε να την εγκαταλείπει με κάθε μέσο. Ντόπιοι συνεργάτες του Αλή Πασά ενεργούσαν υπέρ αυτού. Ποιος ξέρει με τι ανταλλάγματα που θα τους είχαν υποσχεθεί. Μετά από πολλά επεισόδια, αρχίζει η λεηλασία, οι σφαγές και η καταστροφή που διήρκησε δυο μέρες και που αναφέρεται ως «χαλασμός της Πρέβεζας».
Η πρεβεζάνα φίλη που μας τα υπενθύμισε αυτά, μας πρότεινε μάλιστα να προγραμματίσουμε στην κίνησή μας τη σύσφιγξη των πρεβεζανο-γαλλικών σχέσεων και να προχωρήσουμε στην κατασκευή μνημείου που να θυμίζει τη θυσία των γάλλων στρατιωτών. Είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα που πρέπει να διερευνηθεί, από πολλές πλευρές, στο δρόμο άλλωστε που χάραξαν με τις έρευνές τους και τα γραπτά τους πρεβεζάνοι λόγιοι ζωντανεύοντας και τις αγωνιώδεις στιγμές για επιβίωση και αξιοπρέπεια των προγόνων μας. Θα μπορούσαμε να στήσουμε αυτί και να αφουγκραστούμε τις κουβέντες τους όταν θα έκαναν εκτιμήσεις για την κατάσταση πριν από τη Μάχη της Νικόπολης και θα συζητούσαν μεταξύ τους. «Ποιος μπορεί να αντισταθεί; Και με ποιο στόχο; Θα γλυτώσουμε;». Αυτά θα έλεγαν τότε οι προπάτορές μας με σφιγμένη την καρδιά. Δεν μπόρεσαν όμως να αντισταθούν.
Η Πρέβεζα βρίσκεται με τις επικείμενες εκλογές αντιμέτωπη με την ίδια της την ιστορία. Το λέμε και πάλι. Ανεξάρτητα από την ένταξη ή τη συμπάθεια σε κάποιο κόμμα, ο Πρεβεζάνος πρέπει να αναρωτηθεί σήμερα: «Ποιος μπορεί να αντισταθεί; Πόσοι μπορούν να αντισταθούν; Ενάντια σε ποιον; Και με ποιο στόχο;». Ένας κίνδυνος απειλεί την πόλη μας και την ύπαιθρό της. Δεν πρόκειται να αφανιστούν. Κάτι χειρότερο. Θα τους επιτραπεί να συνεχίσουν την χρόνια πορεία της αναπτυξιακής αβεβαιότητας και της αρπαχτικής πολεοφαγίας στην οποία βρίσκονται τώρα καθώς και της αδυναμίας να οραματίζονται και να σχεδιάζουν μέσα σε πλαίσιο τοπικής κοινοτικής λειτουργίας και συνειδητοποιημένης κοινωνικής στράτευσης. Κάποιες καινούριες οικοπεδικές ταχτοποιήσεις θα διεκδικηθούν. Μια ακόμα ιδιωτική πολεοδόμηση θα μπει στα σκαριά. Μερικά μπαζώματα θα προσφέρουν σε μερικούς την ευκαιρία για άγρια επέκταση του κτήματός τους. Το ζητούμενο «Πρέβεζα» πάλι θα περιφρονηθεί. Και δυστυχώς είναι η Κυβέρνηση που καλεί να ξεχάσουμε τη δική μας τοπική κοινότητα και τη δική μας ύπαιθρο και να σκεφτούμε κομματικά. Ο «επιμένων κομματικά» θα γυρίσει την πλάτη στην πατρίδα του την Πρέβεζα;
Η μετωπική επίθεση του αθηνοκεντρικού κράτους πραγματοποιείται ακριβώς τη στιγμή που η κάθε τοπική κοινότητα, εξαιτίας της καλλικράτειας επίθεσης και της εξοντωτικής λειτουργίας του Μνημονίου, μπορεί και πρέπει να αρχίσει να αγωνίζεται για την ανασυγκρότηση των δυνάμεών της. Να αναζητήσει λύσεις στα συσσωρευμένα προβλήματα λειτουργίας της ως ελληνικής πόλης και ελληνικής υπαίθρου. Το κάλεσμα της αντίστασης είναι εδώ. Ο μόχθος του πρεβεζάνικου λαού είχε μέχρι τώρα πολλά καλά αποτελέσματα αλλά τίποτα δεν ανταποκρίνεται πια στον ιδρώτα και το αίμα του που έχουν χυθεί.
Σαλπίζουμε στους συμπολίτες μας της πόλης και των χωριών, για να αντισταθούν. Ποιος πρέπει να αντισταθεί; Ποιος πρέπει να υπηρετήσει την καινούρια πόλη του διαλόγου, τον καινούριο Δήμο της κοινοτικής ειλικρίνειας; Ο καθένας μας. Ο άνεργος, ο ανασφάλιστος, ο ηλικιωμένος που τα παιδιά του λείπουν στην εσωτερική και διεθνή μετανάστευση, ο μετέωρος αγρότης, ο δημόσιος υπάλληλος, ο επισφαλής επιχειρηματίας, και ακόμα ο διαβάτης του δρόμου, η μητέρα με το παιδικό αμαξάκι που αγωνίζεται να προχωρήσει στο σπασμένο πεζοδρόμιο, ο οδηγός του πάντα μισοκατεστραμμένου δρόμου μέσα στο νομό, ή προς τα Γιάννινα και την Πάτρα. Αλλά κύρια πρέπει να αντισταθεί η νέα δημοτική αρχή η οποία πρέπει να πιστέψει στον καθοδηγητικό της ρόλο και να καλέσει σε αναπτυξιακό κοινοτικό συναγερμό την πρεβεζάνικη κοινωνία της πόλης και της υπαίθρου.
Η πρεβεζάνικη περιοχή μας, η Πρέβεζα, είναι κλιματικά και γεωγραφικά 
ευλογημένη ενώ το μεγάλο πληθυσμιακό δυναμικό που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια μπορεί να αποδυθεί σε έναν επιτυχημένο αγώνα ανάπτυξης. Αρκεί, υποστηρίζουμε, εμπνεόμενη από πίστη στο αποτέλεσμα, να στραφεί η Πρέβεζα προς την αξιοποίηση όλων των τοπικών δυνατοτήτων και μάλιστα με «δέσμευση τιμής» να υποστηρίξει τη συμμετρική και αμοιβαία αναδημιουργία πόλης και υπαίθρου. Πολλές άλλες μικρές κοινότητες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πίστεψαν στην αναπτυξιακή αναδημιουργία και είχαν άριστα αποτελέσματα. Αυτό μπορεί να γίνει και με εμάς. Για την έξοδο από τη σημερινή αναπτυξιακή στασιμότητα της πόλης μας και της υπαίθρου δεν υπάρχει βασιλική οδός ούτε κεντρική διέξοδος. Θα πρέπει να εξετασθούν όλες οι δυνατότητες και κυρίως όλες οι διασυνδέσεις, ξεκινώντας από τις πιο ήπιες και ανθρώπινες.
Στον πάντα ζωντανό και υποσχόμενο τομέα των υπηρεσιών και του τουρισμού, προτείνουμε το ξεκίνημα να γίνει από τις μικρές κοινότητες της υπαίθρου μας. Το «πάντρεμα» πόλης και υπαίθρου, να το πούμε καλύτερα σύζευξη, μπορεί να γίνει με αδελφοποιήσεις ανάμεσα στις μπετονένιες γειτονιές της πόλης και τα πράσινα χωριά μας για κυριακάτικες εξορμήσεις στην πρεβεζάνικη ύπαιθρο. Θα ζητηθεί στα χωριά να προτείνουν κάποια δικά τους προϊόντα που θα καταναλωθούν επί τόπου, κάνοντας λίγο «κράτει» στο αλάτι του τυριού βέβαια, αλλά και ένα καφεδάκι στο καφενείου του χωριού αρκεί. Εξάλλου μπορούν να ξαναθυμηθούν το δικό τους τσίπουρο ή να εκπλήξουν, την επόμενη χρονιά, με το κρασί τους.
Αν και έχω ζήσει πολλά χρόνια σε ευρωπαϊκές χώρες και περιοχές ονομαστών κρασιών, ομολογώ πως την καλύτερη γεύση δοκίμασα πριν δυο χρόνια από το κτήμα ενός φίλου εκπαιδευτικού στο Παύλο Βοιωτίας. Δεν ήταν «βαρελίσιο», ούτε υπερήφανο «δικό μας» σε πλαστική φιάλη. Μια τυποποίηση υψηλής στόχευσης προδιέθετε για την άριστη ποιότητα. Θυμήθηκα τις προσπάθειες του δικού μου πατέρα και έχω ακόμα όμορφες ετικέτες της δεκαετίας του 1940! Τη λέξη «τυποποίηση» την είχα πρωτακούσει από αυτόν, για το λάδι που κατόπιν εμπορευόταν, και αναρωτιέμαι πώς γίνεται και μισό αιώνα αργότερα δεν φτιάξαμε μια αναγνωρίσιμη ετικέτα πρεβεζάνικης ποιότητας. Ναι. Πιστεύουμε πως η παραγωγική βάση, που αδόκητα ξηλώθηκε από την τριακονταετία των επιδοτήσεων, μπορεί να ξαναγυρίσει στο Δήμο μας. Η λέξη κλειδί είναι η «ποιότητα». Στο Δήμο μας υπάρχουν τέτοιες προτάσεις ποιότητας, φιλεργίας και δυναμισμού, με εξαγωγικό προσανατολισμό, στη ΒΙΠΕ και στον Αρχάγγελο.
Η δημοτική μας κίνηση έχει, γενικότερα, προτείνει ως άξονες της αναπτυξιακής της προοπτικής για το νέο Δήμο, εκτός από τα πρώιμα κηπευτικά στον κάμπο της Πρέβεζας, τη σχεδιασμένη και προσεκτική αναδιάρθρωση όλων των καλλιεργειών και των σημερινών ποικιλιών, μετά από έρευνα και επιστημονική παρακολούθηση. Ωστόσο ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στην κτηνοτροφία και την αλιεία, που είναι οι πιο δυναμικοί κλάδοι του πρωτογενούς τομέα, με υπαρκτές τις απαραίτητες προϋποθέσεις προόδου και στην ενίσχυση της οικολογικής γεωργοκτηνοτροφίας με διεκδίκηση για συντονισμένες ενέργειες και αναζήτηση αγορών. Ο Αμβρακικός, το Ιόνιο, και το λιμάνι μας με τα πολλαπλά πρόσωπα πρέπει να αποτελέσουν κέντρο ιδιαίτερου προβληματισμού.
Η σχέση με τις μικρές τοπικές κοινότητες, σε αναπτυξιακό πνεύμα αμοιβαιότητας, ανταλλαγών και διασύνδεσης οικονομίας, παιδείας και πολιτισμού, μπορεί να τονωθεί με διοργάνωση δεκαπενθήμερων σχολικής προγύμνασης ή ξενόγλωσσης πρακτικής σε θερινά τμήματα που θα χωροθετηθούν στα χωριά μας και θα περιμένουν τα παιδιά της Πρέβεζας. Σε ευρύτερη βάση, η διοργάνωση σεμιναρίων, ημερίδων και συνεδρίων πανελλήνιας πρωτοπορίας και ευρείας κλίμακας καθώς και άλλων δραστηριοτήτων πολιτισμού και ελεύθερου χρόνου μπορεί να ζωντανέψει γωνιές του Δήμου και της πόλης και να αναθερμάνει σχέσεις παραγωγικής δημιουργίας και πρότυπης υποδοχής. Εξάλλου, σε σχέση με το συνήθη θερινό τουρισμό αναψυχής, ο Αμβρακικός, το Ιόνιο, το λιμάνι μας και η στενότερη σύνδεση της πόλης με το αεροδρόμιο καθώς και η σωστότερη φι-λό-ξε-νη προβολή της μπορούν να προσφέρουν πολλά. Η διάσταση της φιλοξενίας και της πρότυπης υπηρέτησης του ξένου επισκέπτη και του ταξιδιώτη αναδεικνύεται και από τις τριάντα περίπου θέσεις μας για την μαζική μεταφορά που θέσαμε υπόψη και του πρεβεζάνικου ΚΤΕΛ. Το ταξίδι στην Πρέβεζα με τα λεωφορεία ειδικού σχεδιασμού που προτείνουμε μπορεί να γίνει αλησμόνητη εμπειρία.
Πρέπει στην Πρέβεζα να αντισταθούμε στους μηχανισμούς πολιτικής και κοινωνικής εξαπάτησης που συστηματικά καλλιεργούνται και που έχουν προφανείς και άμεσες επιπτώσεις στα ζητήματα της ανάπτυξης και της αναπτυξιακής διαχείρισης του χώρου και των μεταφορών. Έτσι όπως αυτά καθοδηγούνται σήμερα από το Υπουργείο Μεταφορών ενθαρρύνουν το ξεπούλημα του χώρου της πόλης μας στους μεγιστάνες της πετρελαϊκής ενέργειας, της αυτοκίνησης και της ασφαλτόστρωσης. Θα προτείνουμε στους συμπολίτες μας μια ήπια διαχείριση των μεταφορικών αναγκών με λεωφορεία, πεζοπορία και ποδήλατο και ανάλογες κατασκευαστικές ρυθμίσεις ή προσωρινές παρεμποδίσεις που θα λάβουν συστηματικά υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες που προκύπτουν από την αναπηρία, το γήρας, τον περίπατο της συντροφιάς, την έξοδο με το παιδικό αμαξάκι ή το τζόγκινκ μέσα στην πόλη. Πιστεύουμε ακράδαντα πως η ήπια διαχείριση, όπως σε κάποιες ιταλικές «ήρεμες πόλεις», είναι στοιχείο προσέλκυσης του επισκέπτη και συνεπώς ανάπτυξης.
Και η ενεργειακή διαχείριση, που, αυτή κι αν δεν έχει προφανή και άμεση συμβολή στα ζητήματα της ανάπτυξης, πρέπει να ελεγχθεί με ήπιο φιλοπεριβαλλοντικό τρόπο στην πόλη και το Δήμο, τη στιγμή που το άτολμο και απογοητευτικό Υπουργείο Περιβάλλοντος καθοδηγεί σε μεταπρατική ιδιωτικοποίηση της ενέργειας αντί για μεθοδική κοινωνικοποίηση και άμεση επιτόπια διάθεση με σύζευξη φωτοβολταϊκής ενέργειας και βιοτεχνική-βιομηχανική μεταποίηση. Η πρόσφατη ρύθμιση για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστοιχιών στις κατοικίες, χωρίς αρχιτεκτονικό έλεγχο μάλιστα, είναι μια κραυγαλέα και καταδικαστέα περίπτωση με την οποία η κυβερνητική προπαγάνδα υπόσχεται επιστροφές χρημάτων στους ιδιώτες αντί να καθοδηγεί σε επιτόπιες συλλογικές κοινωνικές αναπτυξιακές χρήσεις. Πρέπει να αντισταθούμε.
Ένα νέο κύμα εξαθλίωσης της μορφής των οικισμών και της υπαίθρου είναι επί θύραις, για να ακολουθήσει εκείνο που ήδη γνωρίσαμε με την ασχήμια των ηλιακών συσσωρευτών. Το χειρότερο είναι πως με την εξαθλίωση και εξαχρείωση του δημόσιου χώρου, του καθημερινού ανοιχτού χώρου δηλαδή, που υπόσχεται η κυβέρνηση, ο πρεβεζάνος εκλογέας θα ελπίσει πως όσα χάνει από το μνημόνιο θα τα κερδίσει από τα φωτοβολταϊκά.
Εμείς προτείνουμε, στην πόλη και στα αγροκτήματα, να γίνουν μελέτες επιτόπιας παραγωγικής αξιοποίησης της παραγόμενης φωτοβολταϊκής ενέργειας, ακόμα και για τηλεθέρμανση μικρών οικισμών, σχολείων ή δημόσιο φωτισμό των δρόμων. Ούτε κιλοβατώρα μας έξω από το Δήμο. Ένας σημαντικός ξένος ερευνητής αναφέρεται με πικρία στην πόλη μας όπου μια τράπεζα ίδρυσε σε αυτή, πριν χρόνια, τότε που την έπληττε μόνιμη υπανάπτυξη και φτώχεια, υποκατάστημα για να παίρνει τις καταθέσεις των κάποιων ταχτοποιημένων Πρεβεζάνων και να τις κάνει χορηγήσεις αναπτυξιακών δανείων στην Αθήνα. Η κυβέρνηση προτείνει περίπου τα ίδια και τώρα με την ενέργεια που θα διοχετεύεται στο δίκτυο της ΔΕΗ. Πρέπει να αντισταθούμε. Μη συνεχίσουμε την επιδότηση και την ανάπτυξη της Αθήνας. Μαζί με τις κιλοβατώρες προς τα έξω διώχνουμε τα δικά μας παιδιά από την πόλη και το Δήμο ενώ μπορούν με το ξεκίνημα μιας αποφασιστικής αναπτυξιακής πορείας να επιστρέψουν. Η Αθήνα στους αθηναίους επιχειρηματίες και υπουργούς. Η Πρέβεζα σε εμάς.
Η δημοτική κίνηση «Δημόσιος χώρος Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο» αντιμετωπίζει τα προβλήματα ανάπτυξης και απασχόλησης ως άμεσους υλικούς όρους «χώρου». Χώρου ανθρώπων, της πόλης και της υπαίθρου, που πρέπει να μελετηθεί και να χαρτογραφηθεί ώστε να αποδοθεί σε δίκαιες χρήσεις που θα τις πιστέψει και θα τις υπερασπισθεί η πόλη-κοινότητα. Στο πρόγραμμα μας εισάγουμε την έννοια της «εμπορικής χωροταξίας» ώστε να εκφραστούν οι πολυάριθμοι έμποροι και επιχειρηματίες που είναι ήδη εγκατεστημένοι στην κεντρική περιοχή της πόλης για τη σημασία που έχει η λειτουργία της πόλης, υπέρ ή κατά των συμφερόντων τους, για τις νόμιμες, κοινωνικές και καταχρηστικές χρήσεις γης, τη νόμιμη και κοινωνική αυτοκίνηση και στάθμευση και την ενθάρρυνση ή αποθάρρυνση της πεζοδρόμησης-ποδηλατοδρόμησης, την παροχή υπηρεσιών «νύχτας» και έντονης μουσικής, τη σχέση με τα μεγάλα καταστήματα της περιφέρειας και τους εμπορικούς πόλους της υπαίθρου, την εγκατάσταση λαϊκών αγορών και δημοτικών ψυγείων και δημοπρατηρίου, την καθιέρωση πρεβεζάνικου κώδικα υγιεινής διατροφής, συμπεριφοράς και προστασίας της νεολαίας και της ζωής.
Μαζί με το σχετικό κεντρικό ζήτημα του Νοσοκομείου για το οποίο η καθαρή θέση της δημοτικής μας κίνησης είναι η απόρριψη της διαδικασίας ΣΔΙΤ, ο «Δημόσιος Χώρος Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο» θέτει τον κεντρικό σκοπό «Υγεία για όλους». Η δράση του Δήμου πρέπει να εξαπλωθεί επιθετικά σε κάθε σημείο του δημόσιου χώρου που συνδέεται με την πρόκληση 1) νόσων και ψυχικών διαταραχών, 2) ατυχημάτων 3) τοξικών εξαρτήσεων και 4) οχλήσεων και δυσφορίας. Πρέπει να αναληφθεί προσπάθεια ώστε να διαχυθεί στην πρεβεζάνικη κοινωνία η θετική στάση για την υγιεινή διαβίωση με διοργάνωση σχετικών μαθημάτων, προβολή υγιεινών δραστηριοτήτων (ατομικών και επαγγελματικών) και εκπόνηση επιδημιολογικών και διατροφικών μελετών και ερευνών. Αυτά συμπληρώνονται επίσης με το αίτημα αναδιοργάνωσης του συστήματος μεταφορών στο δημοτικό έδαφος, στην πόλη και την ύπαιθρο, και στον άξονα Πρέβεζα-Ιωάννινα, ώστε να αποφεύγονται τα ατυχήματα και να επιταχύνεται η ταχεία πρόσβαση στα σημεία ιατρικής φροντίδας. Στο ζήτημα των ερευνών/μελετών έχουν ήδη ληφθεί ενθαρρυντικές απαντήσεις από επιστήμονες του Κέντρου για τη δυνατότητα να ενταχθεί ο πληθυσμός της Πρέβεζας στα δικά τους ερευνητικά προγράμματα. Εξάλλου ο Δήμος θα επιδιώξει να παράσχει φιλοξενία σε νεαρούς γιατρούς ερευνητές (π.χ. υποψήφιους διδάκτορες από τα Γιάννινα ή την Αθήνα) ώστε να γίνει η Πρέβεζα μια πρότυπη περιφέρεια ιατρικής φροντίδας και αντίληψης και προαγωγής της υγείας.
Ενώ ο πρεβεζάνικος πολιτισμός θα ταυτιστεί με μια διαρκή κίνηση καλλιτεχνών, εκπροσώπων φορέων, νεολαίας και δράσεις δημιουργικότητας, θα περιμένουμε όλους αυτούς τους φορείς, δικούς μας και ξένους, ντόπιους και προσκαλεσμένους, στο μεγάλο «ραντεβού» της πόλης, των κτιρίων της και των δρόμων της ώστε να εκφραστούν για μια ομορφότερη Πρέβεζα. Ναι. Οι αρχιτέκτονες και η τέχνη τους πρέπει να βγουν από το γραφείο μελετών και να μας καθοδηγήσουν στην ανάπλαση της πόλης. Να ομορφύνουμε τις πυλωτές, να χρωματίσουμε τα σκουριασμένα μπαλκόνια και να αλλάξουμε τις ξεθωριασμένες τέντες. Θα ζωντανέψουμε όλες τις γωνιές της πόλης με γλυπτά αφιερώματα στον πρεβεζάνο λιμενεργάτη, στο λευκαδίτη καλλιεργητή, στη συρρακιώτισσα μάνα. Έχουμε σκοπό να μετατρέψουμε, κατά κύριο λόγο, τα κάστρα σε πολιτιστικά πάρκα με δράσεις πόλης, εκθέσεις πολιτισμού και επιστήμης, παιδότοπους, λυόμενο θέατρο, αναδεικνύοντας τους όγκους και τις επιφάνειες των φρουρίων μας με καλλιτεχνικό φωτισμό συνδέοντάς τα με το ιστορικό κέντρο σε ενιαίο δίκτυο πεζοδρόμων.
Αγαπητοί συμπολίτες, φίλες και φίλοι,
Δανείζομαι, για να τελειώσω, λίγα λόγια από την τιμητική και συγκινητική παρέμβαση υπέρ μας, υπέρ του δημόσιου χώρου, εκ μέρους του συμπολίτη μας Γιάννη Καλλίνικου, καθηγητή σε μεγάλο εκπαιδευτικό ίδρυμα του εξωτερικού.
«Τα προβλήματα και οι προοπτικές της διευρυμένης Πρέβεζας δεν είναι δυνατόν να συζητηθούν ουσιαστικά σε περίοδο εκλογών. Απαιτούν σταθερότερες μορφές διαλόγου, αναλύσεις και μόνιμες παρεμβάσεις από φορείς αλλά και πολίτες. Με το δημόσιο διάλογο, την ουσιαστικότερη συμμετοχή μας στα κοινά, καθώς και το μόνιμο ενδιαφέρον για την πόλη μας η Πρέβεζα μπορεί να δει καλλίτερες μέρες».
Ας πούμε ότι από απόψε αρχίζει αυτός ο διάλογος για την Πρέβεζα. Η πόλη μας και η ύπαιθρός της το αξίζουν.
«Μπορούμε καλλίτερα και περισσότερα».
"Δημόσιος Χώρος Γ. Ρέντζος" 