Η ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ

…επαληθεύει τα περί ικανοποιητικού προσδόκιμου στα 78,8 έτη αλλά αναδεικνύει και συσσώρευση θανάτων αντρών

Μελετήσαμε ένα μικρό δείγμα ανακοινωμένων θανάτων συμπολιτών μας όπως καταγράφηκαν στο μητρώο του Δήμου Πρέβεζας και το δημοτολόγιο και αναδημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Πρεβεζάνικοι Αντίλαλοι» (τεύχος 154, 31/12/2015) του Πολιτιστικού Συλλόγου Πρεβεζάνων Αθήνας με επιμέλεια του Ευριπίδη Αφεντουλίδη.

Ενενήντα τέσσερις συμπολίτες μας, άνδρες και γυναίκες, έφυγαν από αυτόν τον κόσμο το α΄εξαμήνου του 2015, γεμίζοντας θλίψη τους δικούς τους, μετέχοντας, πάντως σε μια δομή πληθυσμιακών φαινομένων, που καλά είναι να γνωρίζουμε. Και, μάλιστα, στην περίοδο αυτή που διανύουμε, κατά την οποία η γενικευμένη οικονομική κρίση και τα διάχυτα αρνητικά συναισθήματα συμβάλλουν στον πολλαπλασιασμό και την επιτάχυνση των θανάτων.

Βέβαια, για να μπορέσουμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα σχετικά με τη μεγέθυνση της θνησιμότητας στο Δήμο μας, χρειάζονται περισσότερα δεδομένα συνεχών χρονικών περιόδων, οπότε η συγκριτική μελέτη μάς επιτρέπει να απαντήσουμε σε ερωτήματα σχετικά με την κρίση και τους θανάτους (σε αριθμό και ηλικίες).

Το δείγμα μας, όπως είπαμε αποτελεί καταγραφές του α΄ εξαμήνου του 2015 και περιλαμβάνει 59 άνδρες και 35 γυναίκες. Ήδη τίθεται το ερώτημα εάν η αριθμητικά διαφορική αυτή εικόνα της πρεβεζάνικης θνησιμότητας αποτελεί στοιχείο συνδεόμενο με την οικονομική κρίση που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Αυτό σημαίνει ότι, κατά την περίοδο των «παχιών αγελάδων», στις δεκαετίες 1990 και 2000, οι εκπρόσωποι του άρρενος φύλου επωφελήθηκαν ιδιαίτερα σε όρους καλοπέρασης, ελέγχου υγείας και προσδόκιμου επιβίωσης. Οπότε, στη φάση της κρίσης, «επιστρέφουν» τα κερδισμένα επιταχύνοντας άθελά τους την πορεία τους προς τον τερματισμό της ζωής τους.

Πάντως, ας πούμε, πως ο μέσος όρος ηλικίας κατά την οποία επισυμβαίνει ο θάνατος για το σύνολο του πληθυσμού είναι αρκετά καλός στα 78,8 έτη, συνολικά για άντρες και γυναίκες, με μέγιστη ηλικία 101 έτη (άντρας) και ελάχιστη 23 έτη (επίσης άντρας). Οι άντρες παρουσιάζουν έτσι μέσο όρο 76,6 έτη επιβίωσης ενώ, οι γυναίκες, με μέσο όρο επιβίωσης 82,5 ετών, παρουσιάζουν ελάχιστη ηλικία θανάτου 57 έτη και μέγιστη 97. Αυτά τα βλέπουμε και στα διαγράμματα που ακολουθούν.

Είναι σωστό και εξυπηρετικό να αποδώσουμε τα δεδομένα θνησιμότητας αυτού του εξαμήνου με πυραμίδες, όπως όλα τα φαινόμενα του πληθυσμού. Αυτό γίνεται με σχηματισμό πενταετών ομάδων ηλικιών που λέγονται «κοόρτες». Έτσι βλέπουμε καλύτερα πώς συμπεριφέρεται ο πληθυσμός, σε ξεχωριστές απεικονίσεις για άντρες και γυναίκες. Για τους άντρες, η πολυπληθέστερη κοόρτη, με 14 άτομα, είναι των ηλικιών 80-84. Όταν λέμε «80» εννοούμε το πρώτο έτος της πενταετίας της ηλικίας, δηλαδή 80 + ένας μήνας, 80 + δύο μήνες, κ.λπ. Επίσης, όταν λέμε «84», εννοούμε το πέμπτο έτος της πενταετίας, 84+ένας μήνας, 84+δύο μήνες, κ.λπ.

Με καλύτερη επίδοση επιβίωσης οι γυναίκες, εμφανίζουν ως πολυπληθέστερη κοόρτη, με 11 άτομα, εκείνη των ηλικιών 85-89. Δηλαδή για τις πιο πολλές γυναίκες είναι πιθανό να πεθάνουν σε αυτή την πενταετία της ζωής τους, αντί σε κάποια άλλη, ενώ, όπως είδαμε,   για τους πιο πολλούς άντρες είναι πιθανό να πεθάνουν στην νεαρότερη πενταετία 80-84 της ζωής τους, αντί σε κάποια άλλη.

Όπως είπαμε και στη αρχή, ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την κίνηση του πρεβεζάνικου πληθυσμού μπορούν να εξαχθούν αν βασιστούμε σε περισσότερα δεδομένα και, μάλιστα, σε συγκριτική θεώρηση με την εποχή πριν από την οικονομική κρίση.

Αφιερώνω το δημοσίευμα αυτό στη μνήμη του Λάζαρου Καρμανιόλα, προσφιλέστατου συγγενούς μας και όλων των άλλων συμπολιτών μας που μας άφησαν κατά την περίοδο που περιλαμβάνονται  στη μικρή αυτή μελέτη.