Η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΤΖΕΚΤ

Η διαθεματική στροφή της δεκαετίας του 2000 και η θέση της γεωγραφίας στο πλαίσιο του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος

Παρουσιάζουμε εδώ μια έκδοσή μας. Από τη φύση της, η γεωγραφία εμπλέκεται σε συζητήσεις με πολλά από τα ζευγάρια που η ιστορία άφησε πίσω της, στα χέρια της τρέχουσας παιδαγωγικής. Αυτά είναι, σύμφωνα με τον David Harvey, οι «αναρίθμητοι δυϊσμοί της μετα-αναγεννησιακής δυτικής φιλοσοφίας» ή, ας πούμε εμείς, οι διασυνδέσεις ανάμεσα

‒ στη φύση και τον πολιτισμό,
‒ τον κόσμο και τη γλώσσα,
‒ τη θρησκεία και την επιστήμη,
‒ τη φαντασία και τη γνώση,
‒ την πόλη και την ύπαιθρο,
‒ το χώρο και το χρόνο,
‒ την οικονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη,
‒ τη συνεργασία και τον ανταγωνισμό,
‒ τον άνδρα και τη γυναίκα…

Μέχρι αυτή την αρχή του 21ου αιώνα, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, δεν είχε ακόμη δασκάλους ειδικευμένους στη γεωγραφία και ίσως προσπάθησε να εφεύρει τους «γεωγράφους» και τις «γεωγραφίες» του σχολείου του και του πανεπιστημίου του.

Ό φυσικός ήταν εκείνος που κατά κύριο λόγο δίδασκε γεωγραφία, αλλά μαζί με αυτόν και ο μαθηματικός ή ο φιλόλογος και ο θεολόγος. Υποβαθμιζόταν έτσι το μάθημα ή μήπως εμπλουτιζόταν από τις ιδιαίτερες γνώσεις και δεξιότητες των διάφορων εκπαιδευτικών;

Υπήρξε αυτό μια φανερή αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος ή αντίθετα μια προϋπόθεση για έναν γόνιμο διάλογο μεταξύ των θεματικών, των κλάδων και των εκπαιδευτικών που συνέβαλαν για να καλύψουν την απουσία των ειδικευμένων επιστημόνων-διδασκάλων;

Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια προσπάθεια σύνθεσης και ανοιχτών προτάσεων ως προς τα αναλυτικά προγράμματα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα έργο που σχεδιάστηκε με βάση προκαταρκτικές εργασίες με στόχο την παιδαγωγική και διδακτική καινοτομία στη σχολική και πανεπιστημιακή γεωγραφία.